Koń fryzyjski pochodzi z Fryzji, wysp holenderskich położonych na Morzu Północnym. Jego historia sięga czasów nowożytnych. Były to konie powszechnie używane przez germańskie rycerstwo, gdyż cechowała je wytrzymałość i cierpliwość. Fryz został uszlachetniony dolewem krwi orientalnej, a w XVI i XVII wieku krzyżowano je z końmi andaluzyjskimi i katalońskimi. Cechy szczególne dla rasy tj. spokojny charakter i kara maść nie uległy jednak zmianie. W XIX wieku Fryz zaczął karierę jako wyścigowy koń zaprzęgowy. Krzyżowano je wówczas z lżejszymi rasami, co spowodował oddalenie się od pierwotnego wzorca. Na początku XX wieku pozostało tylko kilka “czystych” ogierów fryzyjskich. Czystość rasy w dużej mierze została uratowana przez wojnę, gdzie koń fryzyjski z torów wyścigowych powrócił na pola i do zaprzęgów. Po zakończeniu wojny Stowarzyszenie Hodowców Królestwa Holandii zadbało o ochronę rasy. Konie fryzyjskie trafiły do Polski w połowie lat 90-tych. Ich liczba stale rośnie, jednak dalej jest ich niewiele. Konie fryzyjskie są rasą holenderską, dla której księgi stadne prowadzone są w Holandii, a co za tym idzie – czystej krwi przedstawiciele tej rasy to konie zarejestrowane w KFPS, czyli Królewskiej Księdze Stadnej Koni Fryzyjskich z siedzibą w Drachten, NL.